"کلافه خسته و تنها در این شب های تکراری"
"از این پهلو به آن پهلو میان خواب و بیداری "

تو بد کردی به پای عاشقی هامان نمانده ای
دو دل هستی برای این همه لبخند اجباری

برایم صحنه سازی میکنی و من که می فهمم
تو غرق نقش خود هستی برایم روبه رو آری

دیالوگ می نویسی و برایم می کنی تکرار
قسم بر قلب سنگی ات نکن اصلا خود آزاری

شبی یک‌زن تو را دزدیده از من در خیالاتت
هوس بازی تو افسرده ام کرده به دشواری

مجسم کرده ام خانی و او هم یک زن زیبا
دلت را برده با حیله همان بانوی قاجاری

لباس گل گلی من همیشه عاشق شب بود
به همراه  دلم پژمرد و بر عشقم بدهکاری

قسم بر سادگی قلبم و بر عشق و بر پاکی
محبت کن بگو اینکه هنوزم دوستم داری

#اکرم_مرادی

#شعر

در سفره‌یِ قحطی‌زده از نان خبری نیست
از مرد خدا... ناجیِ انسان  خبری نیست!

در  محبسِ تنهاییِ خود  گوشه نشینم
در  غربت ‌تاریکیِ  زندان  خبری نیست

عمریست گرفتارِ  قسم خورده‌ی عشقم
از معجزه‌‌یِ  آیه‌یِ ‌ قرآن  خبری نیست!

اندوه و بلا با دل من سخت عجین است
از شور و نشاط‌و لب خندان خبری نیست

چشمان به شب زل زده‌ام تار و سپیدست
از یوسفِ گمگشته‌یِ کنعان خبری نیست؟

تاریک شده زندگی‌ام... آاااه... خدایاااا...
از تابشِ خورشیدِ درخشان خبری نیست

دامادِ نگون بخت و عزاپوش عروسم...
در حجله‌‌ام از  آیِنه بندان خبری نیست

قربانی  ‌یک توطئه  شد  تنگ بلورم...!
از ماهیِ دلمرده‌یِ بی‌جان خبری نیست..!

هِی سنگ زد و سنگ زدی... تا که بمیرم؛
در پیکر مدفون شده از جان خبری نیست

بر ‌جسمِ بدونِ  کفنم  روضه  نخوانید...
اینجا که به غیر از تن عریان خبری نیست!

این  مردِ  جهنّم زده  را  جا  بگذارید...
دورم که بجز آتش سوزان خبری نیست

ای کاش به گوشم کسی آهسته  بگوید...
برخیز از این خوابِ پریشان! خبری نیست!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بی خیال ،!
چ واژه ایست در میان خوش خیالی هایم
چ بی خیالی در خیالم تو درپی یک خیال و من در پی تو خوش خیال ! این است زندگی در تکاپوی خیال و بی خیال و خوش خیال مانده ام تنها !
و تو با خیالت خوش خیال و من با خیالم تنها !

مهرداد پرویزی

و باز هم شب آمد !
دلم اشوب شد سرد است !؟
مثل خواستن های تو !
بی روح و بی جان
اما
بعد از هر زمستانی بهاریست
و من به امید آن بهار در کنارت ایستاده
زل زده در چشمان گیرایت دوست دارم در صدایت گم شوم و هیچ کس پیدایم نکند !
من باشم و تو که ،ما میشویم ، میشود ؟
میشود را دوست دارم پر از گرماست ،
میشود ما شویم هم یار ،هم دم ،
بهار نیز خواهد رسید و میشویم ما

مهرداد پرویزی

باش که بودنت غوغا به پا کرده
باش که در عمق نگاهت نیست شوم
باش که همانند گریه ها در باد در هم شوم
پس با من باش که بودنت عمق نگاهت گریه هایم زفراق